Alles wat je thuis laat, is meegenomen
Door: Jan
Blijf op de hoogte en volg Jan
07 Januari 2015 | Indonesië, Seminyak
Hallo allemaal,
Hier dan het eerste verslag van mijn avontuur. De 1e dag in Bali zit er nu bijna op. In totaal zijn we n dag per vliegtuig onderweg geweest volgens mij.
Terugkijkend op de laatste paar dagen thuis in Amsterdam realiseer ik mij dat die vooral in het teken stonden van: persoonlijk afscheid nemen van vrienden en familie, woning opruimen, koffer inpakken en een aantal zakelijke aspecten goed regelen. Dit alles vroeg nogal wat van mijn organisatietalent en sorry aan iedereen die mijn verhalen daarover moest aanhoren. Maar ik kreeg er echt de zenuwen van en ik ben blij dat ik soms even een uitlaatklep bij je kon zijn.
Nu heb ik inmiddels na 25 jaar vliegen meer dan voldoende ervaring met koffers inpakken dus zou je kunnen zeggen dat het niet al teveel moeite zou moeten kosten.
Nou helaas mensen maar het tegendeel is waar.
Ik geloof dat ik de stapeltjes "netjes vliegen, netjes ashram, yoga, seva, smart, strand, sportief en trekking" zo'n 6 keer opnieuw heb gemaakt en telkens werden die wel ietsje kleiner maar het schoot niet echt op.
Hoeveel spullen heb ik nou eigenlijk echt nodig vroeg ik mijzelf dan. Nou niet zo heel erg veel dus, dat wist ik ook wel, maar ik kon niet kiezen.....chaos in m'n hoofd.
Uiteindelijk kreeg ik van een goede vriendin de volgende fantastische adviezen:
okay Jan, je stopt daar dus nu acuut mee en je pleurt niets méér in je koffer dan voor de 1e week strand op Bali. En het allerbelangrijkst: vergeet vooral niet je creditcard. Een gouden tip......
Een andere vriendin die uit eigen ervaring goed begreep dat het inpakken voor zo'n lange reis best wel lastig kan zijn gaf mij de quote die lopers van de Camino vaak gebruiken: alles wat je thuislaat, is meegenomen......
Uit energetisch oogpunt ook weer een waarheid als n koe en ik vond hem wel heel mooi.
Einde van het inpakverhaal is echter dat ik ondanks alle adviezen met een propvolle koffer reis.
Mijn appartement is ondertussen ook schoon en heb ik dankzij m'n hulp helemaal opgeruimd overgedragen en de eerste huur is overgemaakt: het checklijstje werd steeds korter......
Maar met het korter worden van die lijst zou je denken dat een gevoel van opluchting zou toenemen maar de onrust ivm het weggaan voor zoooooo'n lange tijd werd steeds groter. Ik sliep slechts een paar uur per nacht en het piekeren nam toe.
En alhoewel ik vaak mijn cursisten in een mindfulness training instructies heb gegeven hoe je dat piekeren kunt doorbreken en terug kunt keren naar het "hier & nu", blijkt dat ik dat helemaal niet zo goed op mijzelf kon toepassen. Oeps.....even een uitdaging voor deze trainer om mindful met "niet-mindfulness momenten" om te gaan.
Resultaat was dat ik maat in gedachtencircels rond bleef draaien en over steeds meer dingen ging lopen twijfelen: het reisdoel, de bestemming, duur vd reis, keuze voor de reispartner. Kortom: twijfels over alles en ik werd er steeds emotioneler door. HELLUP....waar was ik aan begonnen?????
Dus op zondagmiddag, daags voor m'n vertrek, nam ik het besluit om weer eens naar mijn geliefde kerk (de Krijtberg) te gaan.
Uiteraard staat de dienst zo in de nadagen van de Kerstperiode in het teken van "geboorte en sterren". En pastoor heeft een passende preek over dit thema: dagelijks worden er duizenden kinderen geboren, was de mensheid nog nooit zo talrijk op onze planeet en zijn we dagelijks in (digitaal) contact met elkaar, kijken we eigenlijk niet meer naar de sterren en op vele plekken kun je die sterren niet eens meer zien vanwege de lichtvervuiling.
Volgens hem zou je dus kunnen zeggen dat er niks bijzonders aan de hand was/is mbt de geboorte van een kind en de visite die komt.
Maar, vervolgt dan de priester, je kunt je ook eens afvragen of het wel klopt dat het allemaal puur "toeval" is dat wij hier nu tezamen zijn, in deze ruimte (kerk), in deze stad, in dit land of op deze planeet? En of het gewoon puur toevallig is, welke mensen jij in je dagelijkse leven tegenkomt?
En je kunt jezelf verder ook de vraag stellen of hier misschien toch een diepere betekenis/plan achter zit.........
Door deze woorden wordt ik enorm geraakt. Hier wordt mij iets aangeraakt, iets wat mij kalmeert en wat van mijn onrust wegneemt. Ik kreeg daardoor weer mijn vertrouwen wat terug. Het inspireerde mij.
Op datzelfde moment voelde ik dankbaarheid tot in mijn botten dat ik de mogelijkheid heb om deze reis te gaan maken, dat ik een bofkont ben.... En nu ben ik er klaar voor.
Uiteindelijk word ik later toch nog een paar keer emotioneel uitgedaagd door persoonlijke issues en ook dat valt niet mee. Desondanks voel ik mij gesterkt en geïnspireerd en ga ik met vertrouwen op reis.
De laatste nacht thuis slaap ik slecht. Ik had gehoopt op een laatste boerennacht in mijn eigen bedje maar dat bleek niet het geval. Maar goed, ik neem het maar zoals het komt, dacht ik.
Monique brengt ons naar Schiphol en het afscheid van haar is lief, hartelijk en warm. Ik vind het erg om mijn liefste vriendin die ik eigenlijk al sinds zo'n lange tijd bijna dagelijks spreek, zo lang te moeten missen.
Bismarck heeft een leger aan sociale/digitale contacten waar hij afscheid van moet nemen dus ik ben dan al vooral op mijzelf teruggeworpen.
Wij hadden erop gehoopt om tijdens de 11 uur durende vlucht languit gestrekt in de busisness class te reizen maar het werd toch een stoel "achterin". Onze crew was alleraardigst waardoor we na het eten op een crewseat mochten zitten en we toch iets meer luxe hadden en best wel wat konden slapen tijdens de vlucht.
Eerste reisdoel was Seoul, daarna overstappen op een vlucht van ruim 6 uur naar Denpasar met Korean.
Ook hier weer een geweldige crew. Toen ik hen op stroopwafels had getrakteerd, kregen we een heerlijk taartje. De hartelijke en vriendelijke service kregen we echter helemaal spontaan en gratis. Dus als iemand ooit tegen mij gaat zeggen dat asiancrew zo "gemaakt vriendelijk" is, dan kan ik uit eigen ervaring zeggen dat die conclusie niet altijd opgaat.
Vandaag is onze eerste dag in Bali en die hebben aan het strand doorgebracht. Nog even bijkomend van de heenreis en snel proberen te wennen aan de andere tijdzone dus ik voel mij nogal groggy vandaag.
Wederom slechts een paar uur gepit vannacht. Ik wilde vandaag vroeg opstaan omdat het locale dagritme oppakken het beste werkt als je snel wilt omschakelen.
Over Bali vertel ïk de volgende keer wat meer.
Hier dan het eerste verslag van mijn avontuur. De 1e dag in Bali zit er nu bijna op. In totaal zijn we n dag per vliegtuig onderweg geweest volgens mij.
Terugkijkend op de laatste paar dagen thuis in Amsterdam realiseer ik mij dat die vooral in het teken stonden van: persoonlijk afscheid nemen van vrienden en familie, woning opruimen, koffer inpakken en een aantal zakelijke aspecten goed regelen. Dit alles vroeg nogal wat van mijn organisatietalent en sorry aan iedereen die mijn verhalen daarover moest aanhoren. Maar ik kreeg er echt de zenuwen van en ik ben blij dat ik soms even een uitlaatklep bij je kon zijn.
Nu heb ik inmiddels na 25 jaar vliegen meer dan voldoende ervaring met koffers inpakken dus zou je kunnen zeggen dat het niet al teveel moeite zou moeten kosten.
Nou helaas mensen maar het tegendeel is waar.
Ik geloof dat ik de stapeltjes "netjes vliegen, netjes ashram, yoga, seva, smart, strand, sportief en trekking" zo'n 6 keer opnieuw heb gemaakt en telkens werden die wel ietsje kleiner maar het schoot niet echt op.
Hoeveel spullen heb ik nou eigenlijk echt nodig vroeg ik mijzelf dan. Nou niet zo heel erg veel dus, dat wist ik ook wel, maar ik kon niet kiezen.....chaos in m'n hoofd.
Uiteindelijk kreeg ik van een goede vriendin de volgende fantastische adviezen:
okay Jan, je stopt daar dus nu acuut mee en je pleurt niets méér in je koffer dan voor de 1e week strand op Bali. En het allerbelangrijkst: vergeet vooral niet je creditcard. Een gouden tip......
Een andere vriendin die uit eigen ervaring goed begreep dat het inpakken voor zo'n lange reis best wel lastig kan zijn gaf mij de quote die lopers van de Camino vaak gebruiken: alles wat je thuislaat, is meegenomen......
Uit energetisch oogpunt ook weer een waarheid als n koe en ik vond hem wel heel mooi.
Einde van het inpakverhaal is echter dat ik ondanks alle adviezen met een propvolle koffer reis.
Mijn appartement is ondertussen ook schoon en heb ik dankzij m'n hulp helemaal opgeruimd overgedragen en de eerste huur is overgemaakt: het checklijstje werd steeds korter......
Maar met het korter worden van die lijst zou je denken dat een gevoel van opluchting zou toenemen maar de onrust ivm het weggaan voor zoooooo'n lange tijd werd steeds groter. Ik sliep slechts een paar uur per nacht en het piekeren nam toe.
En alhoewel ik vaak mijn cursisten in een mindfulness training instructies heb gegeven hoe je dat piekeren kunt doorbreken en terug kunt keren naar het "hier & nu", blijkt dat ik dat helemaal niet zo goed op mijzelf kon toepassen. Oeps.....even een uitdaging voor deze trainer om mindful met "niet-mindfulness momenten" om te gaan.
Resultaat was dat ik maat in gedachtencircels rond bleef draaien en over steeds meer dingen ging lopen twijfelen: het reisdoel, de bestemming, duur vd reis, keuze voor de reispartner. Kortom: twijfels over alles en ik werd er steeds emotioneler door. HELLUP....waar was ik aan begonnen?????
Dus op zondagmiddag, daags voor m'n vertrek, nam ik het besluit om weer eens naar mijn geliefde kerk (de Krijtberg) te gaan.
Uiteraard staat de dienst zo in de nadagen van de Kerstperiode in het teken van "geboorte en sterren". En pastoor heeft een passende preek over dit thema: dagelijks worden er duizenden kinderen geboren, was de mensheid nog nooit zo talrijk op onze planeet en zijn we dagelijks in (digitaal) contact met elkaar, kijken we eigenlijk niet meer naar de sterren en op vele plekken kun je die sterren niet eens meer zien vanwege de lichtvervuiling.
Volgens hem zou je dus kunnen zeggen dat er niks bijzonders aan de hand was/is mbt de geboorte van een kind en de visite die komt.
Maar, vervolgt dan de priester, je kunt je ook eens afvragen of het wel klopt dat het allemaal puur "toeval" is dat wij hier nu tezamen zijn, in deze ruimte (kerk), in deze stad, in dit land of op deze planeet? En of het gewoon puur toevallig is, welke mensen jij in je dagelijkse leven tegenkomt?
En je kunt jezelf verder ook de vraag stellen of hier misschien toch een diepere betekenis/plan achter zit.........
Door deze woorden wordt ik enorm geraakt. Hier wordt mij iets aangeraakt, iets wat mij kalmeert en wat van mijn onrust wegneemt. Ik kreeg daardoor weer mijn vertrouwen wat terug. Het inspireerde mij.
Op datzelfde moment voelde ik dankbaarheid tot in mijn botten dat ik de mogelijkheid heb om deze reis te gaan maken, dat ik een bofkont ben.... En nu ben ik er klaar voor.
Uiteindelijk word ik later toch nog een paar keer emotioneel uitgedaagd door persoonlijke issues en ook dat valt niet mee. Desondanks voel ik mij gesterkt en geïnspireerd en ga ik met vertrouwen op reis.
De laatste nacht thuis slaap ik slecht. Ik had gehoopt op een laatste boerennacht in mijn eigen bedje maar dat bleek niet het geval. Maar goed, ik neem het maar zoals het komt, dacht ik.
Monique brengt ons naar Schiphol en het afscheid van haar is lief, hartelijk en warm. Ik vind het erg om mijn liefste vriendin die ik eigenlijk al sinds zo'n lange tijd bijna dagelijks spreek, zo lang te moeten missen.
Bismarck heeft een leger aan sociale/digitale contacten waar hij afscheid van moet nemen dus ik ben dan al vooral op mijzelf teruggeworpen.
Wij hadden erop gehoopt om tijdens de 11 uur durende vlucht languit gestrekt in de busisness class te reizen maar het werd toch een stoel "achterin". Onze crew was alleraardigst waardoor we na het eten op een crewseat mochten zitten en we toch iets meer luxe hadden en best wel wat konden slapen tijdens de vlucht.
Eerste reisdoel was Seoul, daarna overstappen op een vlucht van ruim 6 uur naar Denpasar met Korean.
Ook hier weer een geweldige crew. Toen ik hen op stroopwafels had getrakteerd, kregen we een heerlijk taartje. De hartelijke en vriendelijke service kregen we echter helemaal spontaan en gratis. Dus als iemand ooit tegen mij gaat zeggen dat asiancrew zo "gemaakt vriendelijk" is, dan kan ik uit eigen ervaring zeggen dat die conclusie niet altijd opgaat.
Vandaag is onze eerste dag in Bali en die hebben aan het strand doorgebracht. Nog even bijkomend van de heenreis en snel proberen te wennen aan de andere tijdzone dus ik voel mij nogal groggy vandaag.
Wederom slechts een paar uur gepit vannacht. Ik wilde vandaag vroeg opstaan omdat het locale dagritme oppakken het beste werkt als je snel wilt omschakelen.
Over Bali vertel ïk de volgende keer wat meer.
-
07 Januari 2015 - 14:23
Kim:
Mooi Jan!! En ja, je bent een bofkont en ja, je bent klaar voor deze reis! Over een paar dagen ben je zo Zen en Mindfull dat het genieten vanzelf gaat :-).
Heel leuk om je reis op deze manier te volgen!
Groetjes Kim -
07 Januari 2015 - 14:45
Tiny:
Wat een verhaal Jan maar het genieten kan nu beginnen!!!!
Zo'n reis maken is ook niet niks al ben je ook al bijna over de hele aardbol geweest. Heel veel succes en plezier de komende 4 maanden.
Groetjes van je Big Sister en van Piet.
Natuurlijk ook de groetjes aan Bismarck. -
08 Januari 2015 - 00:42
Els:
Haa breurke van mich!
Gelökkig höbs se allemaol dae (inpak en aafscheidneme)stress achtergelaote en kins se (same met Bis) van alles gaon geniete. 't Schrieve geit dich good aaf dus bin hiel beniejd nao 't volgende verhaol -
08 Januari 2015 - 00:45
Mike:
Bedankt voor je leuke verslag Jan. Leuk om het in Sao Paolo te lezen. Fantastisch dat je deze mogelijkheid hebt. Gun jezelf de tijd om er in te komen. Wat er toch allemaal door een mens heen kan gaan voor zo'n lange reis. De eerste stappen zijn gezet. Geniet nu vooral en relax. P. S. ....de Caipirinha werkt hier qua ontspanning prima. -
08 Januari 2015 - 08:45
Trix :
Ha jan
Eerlijk verhaal schrijf je en deel je met ons. Het is zeker niet raar wat j doormaakte die dagen voor vertrek. Ik herken er nog hoop van... Je hebt het beste gedaan voor jezelf.
Geniet vd aankomst daar op dat prachtige eiland. Laat je maar lekker onderdompelen in het reizen en de cultuur. Misschien is die verbinding er ook niet 123 geef t de tijd! Alsof je de gegeven lessen nu zelf mag ervaren hè? :-) -
09 Januari 2015 - 12:37
Bas:
Wat een verrassende onderneming?
Geniet er van!
XB -
09 Januari 2015 - 12:41
Bas:
Wat een verrassende onderneming.
Geniet er van
Liefs Bas -
09 Januari 2015 - 23:06
Maria Lange:
Met plezier lees ik jouw reisverslag Jan, je schrijft heel persoonlijk, ik kan mij helemaal vinden in jouw verhaal, zo gaat het bij mij ook altijd als ik op reis ga, precies zo
Ik ben benieuwd naar je Bali verhaal. -
11 Januari 2015 - 12:40
Peter:
Mooi geschreven, Jan! Geniet van alles en haal eruit wat er in zit. :) Alle herinneringen die je maakt, neem je mee naar huis. Zonder dat de koffer zwaarder wordt. ;) -
30 Januari 2015 - 20:38
Saskia Van Zoonen:
Wauw jan wat een prachtige verslagen van je/jullie reis. Wat geweldig om dit te mogen-en te kunnen doen! Gewoon niets moeten..... Doen waar je zin in hebt.....nu nog lekker lang slapen.....
Ik ga het va nu bijhouden. Xxxxxxxxxxxxxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
