Niets plannen....

Het is nog even uitzoeken hoe ik mijn verslag het makkelijkst up-to-date kan houden. Maar ik merk nu al dat het reisverslag mij stimuleert om mijn hoofd er goed bij te houden zodat ik alles goed registreer voor de lezers. Uiteraard wil ik voorkomen dat ik belangrijke details vergeet dus ik neem onderweg veel meer foto's dan normaal. Inmiddels al veel gezien dus het is nog een hele administratie...hahahaha.

Achteraf realiseer mij pas hoe zwaar de heenreis uiteindelijk was. Sinds de heenvlucht heb ik eigenlijk alleen maar slecht geslapen. Langzamerhand gaat dat eindelijk een beetje beter. Slaapproblemen heb ik eigenlijk altijd in het verre Oosten, ook wanneer ik daar voor werk naartoe reis. 
Maar voor zulke situaties heb ik gelukkig altijd een klein onschuldig pilletje bij me, dus met een beetje hulp komt dat ook wel weer goed.

De eerste dag in Bali zijn we natuurlijk meteen, enigszins wezenloos voor ons uit starend vanwege de vermoeidheid, in de zon gaan liggen. We waren echt helemaal kapot. Gelukkig zitten we in een prima hotel op loopafstand van de kust. 
Een Nederlandse vriend, die een tijdje op het eiland verblijft is even op visite geweest en daarna zijn we naar het strand afgezakt.
Wat mij echter enorm schokte die eerste dag, was de onvoorstelbare hoeveelheid plastic die op het strand ligt en die door de lokale bevolking bijeen wordt geharkt. Echt een ongelooflijke partij wat door de zee wordt teruggegeven. 
Bij navraag blijkt dat sinds een aantal jaren, gedurende 6 wkn in deze tijd van het jaar, zich dit fenomeen manifesteert. Omliggende eilanden zouden niet zo milieubewust zijn en alle plastics in openbare wateren dumpen. Aanvankelijk dacht ik meteen dat massa toerisme de veroorzaker van deze milieuramp was. Dat is dus niet het geval maar de effecten van het toerisme zijn hier op andere fronten wel weer merkbaar.

Ondanks dat we constant werden lastigvallen door verkopers van allerlei prullaria was het verder wel relaxt toen we eindelijk op onze gewenste locatie op het strand waren aangekomen. Natuurlijk wel meteen een parea gekocht en vervolgens komen alle verkopers, die dat hadden gezien, onze kant op stormen. Gelukkig hebben de verkoopsters een schitterend gevoel van humor en zijn we niet meer in de verleiding gekomen. We hebben wel meteen nieuwe vriend(-inn)en gemaakt. 
Het lijkt overigens of iedereen op het eiland echt in een goede "space" zit. Oprechte vriendelijkheid en bescheidenheid ten top de hele tijd. Wel overal afdingen als je iets wilt kopen uiteraard maar ja, die mensen willen ook gewoon hun business verkopen.....

We hebben het er samen even over of we wat willen gaan ondernemen maar ik probeer meteen mijn streven voor deze reis in praktijk te brengen: niets al te lang vooruit plannen!!!!!! 
Ik heb nog helemaal niets over Bali gelezen realiseer ik mij en nu lig ik hier plotseling op het strand en vraag me af: HELLUP wat moet ik hier? 
Nou ik moet dus helemaal niks en ik heb nog maar een vaag  idee over wat ik morgen wil doen, wat daarna komt zie ik later wel weer. 
Gelukkig

Dag 2 hebben we besloten om voorzichtig het eiland een beetje te gaan verkennen. We hebben allebei weer heel kort geslapen en voelen ons nog steeds hartstikke brak.
Het hotel biedt verschillende dagtripjes en we besluiten een halve dag naar Uluwatu te gaan. 
Onderweg eerst nog een paar toeristische attracties bekeken, want tja het zat in het pakket en daar hadden we nou eenmaal al voor betaald (Nederlanders op reis). 
Eerst naar Padang padang beach in Suluban Village (mooi strand) daarna door naar Coffee Luwak in Pecatu village (eco-koffie&thee plantage).
Maar uiteindelijk gaat deze trip ons toch vooral om de Kecak & Firedance in de Uluwatu tempel. Een waanzinnig mooi spektakel qua dans, kostuums, theater en niet te vergeten het decor op de achtergrond: uitzicht op zee bij zonsondergang. 
Gelukkig krijgen we een beschrijving van het verhaal op papier erbij. Nadat ik het een paar keer heb door moeten lezen begin ik de verhaallijn eindelijk een beetje te snappen.

     ''''''''Sita wordt gekidnapt maar gelukkig wordt ze uiteindelijk weer bevrijd''''''''''

Tijdens de voorstelling moet ik nog een paar keer op mijn papiertje spieken om erbij te blijven maar uiteindelijk is het toch echt een fantastische voorstelling.
Daarna seafood-dinner (niet echt van topkwaliteit) op het strand in een toeristische omgeving met dansende dames in sarongs, goocheltrucs en gamalan muziek maar ach, we genieten er maar gewoon van.

De afwisseling van iets actiefs en relaxen op het strand bevalt ons prima dus dag 3 weer een stranddag om op dag 4 weer een dagtourtje naar Ubud en omgeving te maken.

Vroeg in de morgen ontbeten en om half 9 in de privetaxi naar de Barong & Keris dance performance in Batubulan Village voor een leuke dansvoorstelling. Dit verhaal is echt te ingewikkeld om na te vertellen en het was er hartstikke benauwd maar uiteindelijk wel een mooie voorstelling met prachtige kostuums.

Daarna een prachtige tempel in Gianyar, Batuan en naar de Sacred monkey forest sanctuary (Padangtegal Ubud).En vervolgens in Ubud een Nederlandse vriend opgepikt die met ons mee gaat naar Batur Volcano.o
Onze taxichauffeur spreekt weliswaar aardig Engels maar een echt gesprek komt niet tot stand. Niet in de laatste plaats omdat ik er zo moe van wordt om hem telkens te vragen om te herhalen wat hij zegt. We zitten vandaag ruim 9 uur bij hem in de auto..... Overigens wel een heel aardige man hoor, en hij doet vanalles om er voor ons een mooie dag van te maken.

Tom (die vriend) is goed bekend op het eiland en hij blijkt een geweldige gids te zijn. Hij loodst ons door een prachtige omgeving en we vermijden de typisch toeristische plekken waar busladingen vol met toeristen de rijstvelden betreden. Wij hebben weer eens mazzel en zien echt heel mooie plekjes.
Ver na lunchtijd komen boven aan bij de vulkaan aan waar we van een waanzinnig uitzicht genieten. 

Dan door naar de volgende tempel: Bangli, Batur Selatan. 
Voordat we naar binnen mogen moet we een sarong aan en een Balinese muts op, vervolgens worden we rondgeleid door een aardige dame. Weer prachtige plaatjes geschoten, toch ook weer een schilderijtje gekocht en nadat we in de bus zijn gestapt breekt een enorme hoosbui los.
Via Ubud (Tom gedropt) en weer terug naar Seminyak. We zijn bekaf, eten een hapje en duiken in bed.

De dagen erna houden we deze uitstapjes voor gezien. 
Het slechte slapen eist zijn tol en we hebben beiden geen zin om weer opnieuw een tempel te gaan bezoeken. 
We hangen wat op het strand, spreken af en toe een massage af, ik laat een echt korte coupe knippen en we denken na over het vervolg van onze reis. Wanneer gaan we verder naar Sydney? Dat is de grote vraag.
Eigenlijk bevalt het ons hier wel prima en ik zou het zelf wel leuk vinden om langer te blijven. Na wat wikken en wegen besluiten we toch minstens 1 dag langer te blijven. Wanneer we ons ticket willen veranderen, blijkt echter dat alle vluchten vol zitten. Wij vliegen alles op stand-by tickets dus wij zijn afhankelijk van de stoelbezetting. Nou dan toch maar ons oorspronkelijke plan volgen: op 12/01 vliegen we op een nachtvlucht door naar Sydney.

De laatste dag in Bali heb ik een deep-tissue en klankschaal-massage laten doen. Waanzinnige ervaring moet ik zeggen. Aan het einde kwam de gedachte bij me op om mijn reisplannen te veranderen. Ik ben nog lang niet klaar met Bali. Ik heb leuke mensen ontmoet en wil eigenlijk nog veel meer zien. Seminyak is leuk maar ook erg toeristisch en ik ben erg nieuwsgierig naar Ubud, tempel in het water, yoga, Eco-omgeving enz....
Het idee om na Nieuw-Zeeland naar Bali terug te komen en hier nog 2,5 mnd te blijven was plotseling errug aanlokkelijk. 

Hmm........, ik ben benieuwd of die fantasie mijn werkelijkheid gaat worden. Eerst maar eens door naar Australië, onze volgende stop, daarna zien we wel verder. 
Geen definitieve plannen maken Jan.......