ik wil terug.....

Inmiddels zit onze tijd in Australië er alweer bijna op. Overmorgen vertrekken we richting Auckland. Volgens de planning blijven we tot eind februari in Nieuw-Zeeland en de kans is groot dat ik daarna in m'n uppie de reis vervolg.

Precies 1 week geleden komen we vroeg in de ochtend, na een vlucht van 5,5 uur, met Garuda in Sydney aan. Ik had even moeite met de overgang van de Balinese cultuur naar een gewoon westers land maar het blijkt snel te wennen. Aan boord geen oog dicht gedaan dus we kijken een beetje scheel uit onze ogen bij de landing.
Het is alweer zo'n 13 jaar geleden sinds mijn laatste bezoek aan "the land Downunder".

We worden opgehaald door Jacques, een oude Nederlandse vriend bij wie we komende tijd zullen logeren. Zo rond 10 uur in de ochtend zijn we bij hem thuis en volgens Australische traditie gaat meteen de kurk uit de fles en na n uurtje rollen we "tuti lampioni" in bed.
In de middag ontmoeten we Jacky, een Nichtje van Jacques uit Maastricht die enkele jaren geleden is geëmigreerd.
Uiteraard moeten we eerst even de straat op om de buurt opnieuw te verkennen.
We verblijven in Kings Cross, vlakbij het crewhotel (Gazebo) waar wij vroeger voor werk regelmatig zaten. Het is geweldig om daar nu weer rond te lopen. Een tour down memorylane........
Later komt ook Travis, de vriend van Jacky en er is drank en eten in overvloed. Het wordt een gezellige boel waarbij we soms in 1 zin wel 3 talen spreken (Engels, Nederlands & Limburgs).

Deze traditie van veel teveel drank & eten hebben we eigenlijk dagelijks voortgezet. Maar laten we eerlijk zijn, de wijn smaakt hier gewoon heerlijk en het is prachtig weer. Elke dag zo rond de 35 gr met een hoge vochtigheidsgraad dus tja, je moet ook echt wel heel veel drinken hier.......hahahahaha

We bezoeken het strand Lady Jane en we gaan naar Bondi-beach. Eigenlijk doen we niets bijzonders maar het is gewoon leuk om hier weer te zijn en de tijd voor alles te hebben.
Jacques rijdt ons naar Michael (z'n zoon) & Stewart in Berrima (Southern Highlands) voor een heerlijke lunch in hun huis. Zij bewonen een groot landgoed in een prachtig bosrijke omgeving, gewoon een paradijsje...

We ontmoeten Charles, een oude vriend van Bismarck. Vreselijk gelachen en goed gezelschap. Een nieuwe vriendschap is geboren.

Tussendoor hebben we via een lokaal reisburo de trip naar Ayersrock in Uluru geboekt. We kregen uit verschillende hoeken het advies om daar enkele dagen voor uit te trekken en ook de reisagent wilde ons graag een extreem dure trip verkopen. Zo eigenwijs en standvastig als wij zijn, hebben we voor slechts 1 overnachting, de sunset- en sunrise-tour geboekt en geloof mij, we hadden genoeg tijd voor alles en het scheelt een bak geld.
Met Virgin Australian heen gevlogen en door een super aardige crew met Nederlandse purser werden we enorm verwend en kregen we nog een grote fles wijn toegestopt. We konden onze gewoonte dus voortzetten.....
Temperatuur overdag was ruim 40 gr maar door de lage vochtigheid was het heel goed uit te houden.

De sunset-tour (incl BBQ) was dus echt helemaal wauwie....... Fantastisch verzorgd met hapjes (kangaroo & toast), drank (alweer) en didgeridoo-speler (Australian hunk) maar het was vooral een adembenemend mooie zonsondergang.
Een groep van zo'n 40 of 50 toeristen die over verschillende tafels voor 8 personen werden verdeeld. Met de voeten in't zand, the Rock en the outback op de achtergrond, werd een heerlijke maaltijd in verschillende gangen geserveerd. Terwijl de avond vordert en de wijn rijkelijk vloeit, worden de gesprekken met volstrekt vreemden steeds openhartiger.
Vooral vreselijk gelachen maar voor sommigen waren er ook tranen. Chris en z'n vrouw hebben hun zoon van 37 afgelopen jaar begraven, ze hadden het er nu moeilijk mee maar het was ook weer zo mooi menselijk en puur.
Een show met aboriginals en een uitleg van de idioot mooie sterrenhemel maakt het helemaal af. Overigens begreep ik geen biet van de uitleg over het uitspansel boven ons, ik was gewoon te druk in gesprek met de tafelgenoten denk ik.

Daags erna de sunrise bij Talinguru Nyakunytjaku was ook indrukwekkend maar lang niet zo'n spektakel als de avond ervoor. Ik denk trouwens dat ik ook nog niet was bekomen van de BBQ en we hadden natuurlijk ook veel te kort geslapen. Om 3.45 uur ging de wekker al.
Onderdeel van de Tour waren ook de Mutitjulu waterhole, wandschilderingen en een rondrit langs de basis van The Rock. Daarna nog naar Kata Tjuta cultural centre maar we waren wel klaar met alles dus blij toen het voorbij was.
Hierna met Jetstar terug naar Sydney. Allemaal prima hoor maar niet echt bijzonder.
Daags erna een dagje downtown Sydney. Uiteraard The Operahouse, The Rocks and shoppingdistrict. Heerlijk om hier rond te kuieren.

Over het algemeen hebben we in Sydney vooral veel gefeest. Regelmatig naar de kroeg en veel te laat in bed met teveel drank op. De meeste plekken in Oxfortstreet kenden we nog en het valt op dat het uitgaansleven hier ook enorm op z'n retour is, zelfs in het weekend.
Wat op mij de meeste indruk heeft gemaakt was de onvoorwaardelijke gastvrijheid en de vele verschillende (kinky) verhalen van Jacques waar we met rode oortjes naar hebben zitten luisteren. Hij heeft echt alles uit de kast gehaald om het ons helemaal naar de zin te maken en het lijkt hem allemaal geen enkele moeite te kosten.
Daarnaast was het heerlijk om gewoon de frisse en ongecompliceerde levensstijl van de Aussies in Sydney te ervaren. Makkelijk benaderbaar, enthousiast en heel aardig.

Vanavond gaan we Nicky (neef Bismarck) nog ontmoeten en morgen dagje strand, koffers pakken en een afscheids etentje plannen.
Ook na Sydney heb ik weer hetzelfde gevoel als toen in Bali: heerlijk om er weer naartoe terug te keren.