overdenkingen

Misschien heb ik in mijn laatste verslag iets teveel van jullie tijd gevraagd met mijn lange epistel. Ik hoop dat er desondanks toch veel leesplezier aan is beleefd.
Ik neem mij voor om voortaan wat korter van stof te zijn. Hoop dat het mij lukt.....

Mijn laatste dagen in Nieuw-Zeeland breng ik in relatieve rust door. Het is heerlijk om bij Thelma en Jos te zijn en gewoon lekker te doen waar ik zin in heb.
Overdag in de tuin met de trekker, wat snoeiklussen, onkruid wieden, uitgebreid lunchen, wasje draaien, siësta en s'avonds thuis op het deck of bij vrienden eten.
Eergisteren weer eens naar de bios geweest en Kingsman met Colin Firth (hmmm..) en Samuel J. Jackson (lachen) gezien. Heerlijk om weer eens zulke normale en gewone dingen te doen.

Vandaag een dag die ik grotendeels lekker in m'n uppie doorbreng. Iedereen is met vanalles buitenshuis bezig en ik blijf lekker "thuis" met de honden. Jan is helemaal in z'n hum......lol....en dus even tijd voor wat overdenkingen:

De sociale omgang in dit land is heerlijk ongecompliceerd en makkelijk. Iedereen wil graag bij een lekkere wijn en hapje, over het persoonlijke leven of het leven in't algemeen filosoferen maar zeker ook over hoe bijzonder dat hier Downunder volgens iedereen is.

Wat op mij de afgelopen weken veel indruk heeft gemaakt is op de eerste plaats het licht en natuurlijk die prachtige en gevarieerde natuur. Ik vraag mij nog steeds af wat de natuurkundige uitleg mbt het licht is. Wie het weet mag het mij melden.
Op een gegeven moment had ik in mijn verslagen geen woorden meer om de natuur te beschrijven en werd het telkens dezelfde lofzang.... Daarom ben ik daar maar mee opgehouden.
De vriendelijke, gastvrije en oprecht geïnteresseerde houding van de mensen die we hebben ontmoet vind ik ook onvergetelijk. Ik zou hier echt zonder problemen kunnen wonen denk ik (nu).
Maar of het nou vluchtige sociale contacten waren in de supermarkt, hotels, in het openbaar vervoer of bij vrienden thuis: ik voel mij hier echt heel erg welkom en op m'n gemak.
Tuurlijk komt dat op de eerste plaats vooral door onze fantastische gastheer/vrouw, alle credits voor hun.
Maar ik vraag mij ook steeds af of er een relatie bestaat tussen die gastvrijheid in het algemeen en met een ander bijzonder fenomeen mbt de flora/fauna in dit land. Er zijn nl van oorsprong géén inheemse roofdieren in dit land. (Jaja, ik weet het, een gekke overgang in dit verhaal)
De vogelpopulatie was voorheen gigantisch talrijk (doofmakend gekwetter zelfs, vertelde mij iemand) maar met de komst van de Europeaan kwamen ook katten, honden en ratten maar vooral ook de opossum en wezel en die hadden een enorm schadelijke invloed waardoor vele diersoorten zijn uitgestorven of daar nu mee worden bedreigd, Heel erg dramatisch dus, echt een ware plaag.
Maar ik vraag mij dus af of er een relatie bestaat tussen die vriendelijke houding van de "kiwi" en de afwezigheid van "gevaar" in de natuur. Geen enge slangen, spinnen of ander gespuis. Je hoeft dus nooit echt op je hoede te zijn. In een van de verslagen heb ik al eens gemeld dat het lijkt alsof de vogels hier langzamer vliegen. Kan het zo zijn, vraag ik mij af, dat dit fenomeen een effect heeft op de sociale omgang van de locale mensen?
Misschien allemaal wat ver gezocht, zal de nuchtere lezer onder jullie misschien denken, maar ik vind het wel leuk om daar over te fantaseren en dat uitgangspunt vooral te romantiseren.

Over een paar dagen gaan we Nieuw-Zeeland verlaten. We gaan de Pacific (Grote oceaan) oversteken en daarna ga ik in mijn uppie verder naar Mexico. Ik heb mij in Cuernavaca bij een school aangemeld voor 5 uur spaanse les per dag. Omdat ik bij een Mexicaans gezin zal logeren houdt de les eigenlijk nooit op dus ik hoop dat ik straks weer lekker met de latino's mee kan ratelen zoals jaren geleden.

Dankjewel voor het lezen van dit en eventueel de andere verslagen en schroom niet om iets terug te schrijven. Ik vind het leuk om je/jullie reactie te lezen.