Op tournee deel 3

Het schrijven van de reisverslagen is erg leuk om te doen. Ook wel een praktische uitdaging hoor, om telkens achteraf een leuke samenvatting te maken. Er gebeurt ook zoveel en de lastige plaatsnamen zijn zooooo moeilijk om te onthouden, ik kan er maar niet in wennen. De uitspraak is vaak compleet anders dan de schrijfwijze, dat helpt dus ook niet echt.
Aanvankelijk was het mijn plan om 1 maal per week een update te schrijven. Nu blijkt dat ons reisprogramma het onmogelijk maakt om alles in één enkel verslag per week vast te leggen. Tja, en soms ben ik wat lang van stof dus dan zou het een eindeloos lang verhaal worden en dat kan ik uiteraard niemand aandoen....hahaha
Op de eerste plaats schrijf ik dit reisverslag voor mijzelf hoor maar uiteraard wil ik ook graag het "thuisfront" mee laten genieten. Ik hol wel telkens achter de feiten aan omdat ik tussendoor de tijd moet vinden om te schrijven.
Op dit moment zijn we weer bij Thelma voor n dag. Jos, haar man, is inmiddels ook weer thuis. Vandaag een dagje uitrusten en tas pakken voor onze vlucht morgen naar Christchurch.

Overdag in Roturua zijn we eergisteren uiteindelijk naar Waimangu volcanic valley geweest, s'avonds een bezoek aan een Maori-dorp in Tamaki.
De vulkaan vallei was wel weer een soort van "hoogtepunt" deze reis. Ik heb echt nog nooit een omgeving gezien met zoveel verschillende kleuren die op volkomen natuurlijke wijze zijn ontstaan.
Als je mijn vorige verslagen hebt gelezen dan weet je dat ik al een aantal malen een lyrische beschrijving van het landschap heb gegeven. Helaas schieten mij nu woorden tekort om dat te overtreffen.
Dus neem het maar gewoon van mijn aan dat het waanzinnig was; punt uit.........

Het idee om in een vulkaanlandschap te lopen waar het stoom letterlijk om je heen uit de aarde blaast was giga fascinerend. Natuurlijk staat keurig aangegeven waar je wel en niet mag lopen maar ja, soms kun je met net 1 stap (of 2) over het hekje een veel mooier kiekje maken en meteen merk je dan dat de aarde daar zachter en warmer is. Helluppp....
Ook ruik je de geur van rotte eieren of zoiets de hele tijd maar daar wen je op een gegeven moment wel aan. Ik herinner mij nu dat we bij aankomst in Rotorua meteen naar de supermarkt gingen en wij beiden dachten dat de banden van onze auto in de fik stonden vanwege de brandlucht.
We maken een gave wandeling van een paar kilometer richting het meer om vervolgens op een boot te stappen voor een rondvaart. Na de spectaculair mooie wandeling, valt die tocht helaas wat tegen. Behalve die spuitgeiser dan, dat was wel weer super.

Na deze dagtocht staat in de namiddag het Maori-dorp op het programma. Het blijkt een super toeristisch uitstapje te zijn. De (vrl) buschauffeur probeert er ook nog een vrolijk cultureel uitje van te maken en ze doet echt ontzettend haar best. We zitten met louter toeristen in hetzelfde schuitje vandaag en er moet eerst een groepsleider aangewezen worden. Misschien was "lijder" een geschikter woord geweest maar uiteindelijk heeft een Brit zich opgeofferd. Hij mocht bij aankomst het Maori-begroetingsritueel doen en wij hadden in de bus al keurig een aantal woordjes Maori geleerd. Ook de uitspraak moest klassiekaal geoefend worden. Mijn God wat heb ik daar een gruwelijke pesthekel aan......
Enfin, we lopen in kolonne door het dorp, zien een aantal voorstellingen waar telkens aan een paar mensen wordt gevraagd om vrolijk mee te doen. Allemaal best wel leuk hoor maar totaal niet mijn ding. Uiteindelijk zien we na zang en dans een mooie culturele video die echt heel boeiend was. Helaas hadden we 'n gezin met peuters en een baby in de zaal en die kleine dreumes zet het meteen op een krijsen waardoor niemand iets van de video heeft mee gekregen. De betreffende vader kwam niet op het idee om even de zaal te verlaten.....
Hierna met z'n allen HANGI gegeten, een traditioneel bereide maaltijd in de aarde. Was best aardig hoor maar ons tafelgezelschap was niet echt communicatief. We waren blij dat we weer de bus in mochten, ik snakte naar een glas wijn thuis.
Helaas was het drama nog niet afgelopen want de gehele terugreis wilde dezelfde buschauffeur dat iedereen een liedje in de eigen taal ging zingen. En met geen mogelijkheid kwam je er onderuit. Ik dacht dat ik gek werd en wilde uit het raam springen. Gelukkig zette Bismarck 'we'll meet again" zodat de hele bus kon meezingen. Les Pays Bas scoorde douze points.....
Onze "Truus" voorin besluit op een rotonde, 3-4 maar rond te rijden alsof we in een draaitol zitten. Ik moet toegeven dat het wel geestig was. Het was heus wel een leuk mens hoor maar ik had het er niet zo mee. Misschien was ik zelf gewoon chagrijnig vandaag, kun je ook wel eens hebben toch...???
We werden keurig (als laatste) op ons logeeradres afgezet dus we hebben er echt het maximale uit kunnen halen, uit deze voorstelling.

Daags erna besluiten we de geplande modderbaden over te slaan en Hobbiton in Matamata te bezoeken. We passeren deze lokatie op de terugweg richting Thelma dus dat komt mooi uit.
Helaas ook hier weer met een buslading vol toeristen richting de filmset. Onze chauffeur blijkt in Nederland gewoond te hebben, spreekt behoorlijk goed onze taal en hij houdt zich keurig aan zijn puur informatieve taak. Wat een opluchting.
We worden op de lokatie door een gids netjes begeleid en het is echt heel gaaf. Ik moet toegeven dat ik geen enkel boek heb gelezen of film heb gezien over "The lord of the rings" of "The Hobbit". Desondanks was het een heel leuk uitstapje.
Wederom een sprookjesachtige (duhh) omgeving maar het leuke was dat de vele vogels, vlinders en insecten en het uitzicht helemaal echt waren. Nou ja, op 1 enkele boom na dan.
Alles wordt er keurig onderhouden en ik zweer het je, ik heb er een aantal bewoners echt zien rondlopen...maar misschien waren het chinezen!!!
Na afloop een gratis biertje in de traditionele "dorpskroeg" en we konden de filmset verlaten.

Eenmaal terug in Maramata werd mijn bril door de plaatselijke opticien gratis gerepareerd, hebben we bij de Italiaan geluncht en zijn we in 3,5 uur teruggereden naar onze uitvalsbasis: Thelma en Jos.

s'Avonds lekker gegeten en gedronken bij de open haard op het terras en ik voelde mij de koning te rijk en een bevoorrecht mens.
Vroeg in m'n bed gedoken want om 8 uur moet onze koektrommel bij de carrental worden ingeleverd.
Verder nu even een dag helemaal NIKS.......