Zo gaat dat in de ashram

Hier is hij dan; mijn laatste update van de ashramperiode.

De afgelopen week is in eerste instantie voorbij gekropen. Toen het einde van de vakantie in zicht kwam, wilde ik eigenlijk gewoon meteen weggaan en soms kon ik de wijzer op de klok wel een zetje geven (klinkt niet zo ZEN).
Ik realiseerde mij dat de veelheid aan indrukken en ervaringen van de afgelopen maanden nogal een impact op mij hebben en nu het bijna klaar is wil ik gewoon lekker naar huis, naar mijn vertrouwde omgeving en mensen.
Het einde van deze wereldtournee komt er nu echt aan en plotseling verloopt alles razendsnel en ben ik enorm druk met vanalles en nog wat.......geen idee waarmee eigenlijk.
Ook wel wat nerveus en misschien een beetje emotioneel maar laat ik nu vooral geen drama creëeren hier.

Sinds gisteren ben ik weer bij Vera. Dit voelt ook weer als een soort van thuiskomen. In ieder geval een mooie overgang.
Vandaag wat in de tuin enkele struiken gesnoeid en morgenvroeg vertrek ik dan richting het eigen thuisfront in het zuiden van ons kikkerlandje.

Maar laat ik jullie eerst even bijpraten over de afgelopen week.
Vlak voor het weekend werd de hele ashram plotseling wakker geschud vanwege "hoog" bezoek.
De lokale minister van BZ kwam met vrouw en vrienden op visite bij hun nichtje, die hier samen met ons het hele programma volgt. Onze Nirvana had dat over haar connecties mooi geheim weten te houden, tot nu dan.....
Iedereen in rep en roer uiteraard want zulke bezoekers schuiven niet dagelijks aan op een meditatiekussen . Er moest een aparte tafel worden gedekt voor het avondeten en uiteraard kregen de hoogwaardigheidsbekleders een VIP-behandeling.
Zo mochten zij vrijuit spreken tijdens het eten terwijl van ons altijd gevraagd wordt om in stilte of slechts met een "low voice" de maaltijd te nuttigen en er wordt een rij stoelen gereserveerd op een prominente plek in de meditatiehal.
En natuurlijk ging er vanalles mis, zo gaat dat in een ashram.

De gasten arriveerden namelijk vóór schema. De guru liep nog in z'n sport-outfit en riep heel nuchter en luid dat hij ging douchen.
De ashram-ambassadrice raakte bijna in een "fit" van de stress want niemand was echt klaar voor de ontvangst.
Ik stond brood en fruit te snijden in de keuken en iemand gilde of ik de thee kon komen serveren..... Sorry maar ik ben bezig nu, riep ik irritant vrolijk terug dus vraag even aan iemand anders.
Nog meer hilariteit maar zoals altijd kwam alles op z'n pootjes terecht. Zo gaat dat in een ashram......
Na het eten besloten de gasten dat ze ook voor het avondgebed wilden blijven. Daar had niemand op gerekend dus op het laatste moment moest de zangeres opgetrommeld worden om voor aanvang van het avondgebed vrome mantra's te komen zingen.
Ananti komt 10 min voor aanvang de hal binnenstormen En een paar seconden later zingt iedereen vrolijk mee en is de rust wedergekeerd. Zo gaat dat in de ashram.

Ach ja, het is allemaal eigenlijk helemaal geen wereldschokkend nieuws hoor maar het effect van deze storm was enorm.
Voor mij was het alsof ik weer aan het werk was want ik had die dag "afwasdienst" dus ik heb de tafel voor het avondeten extra netjes gedekt en geholpen met bediening, afruimen enz.
Het was wel gek om te merken hoe snel ik in de afgelopen weken aan het strakke dagritme gewend was geraakt en wanneer er dan iets ongebruikelijks gebeurde moest ik daar blijkbaar even aan wennen. Verder moest ik vreselijk lachen om alle consternatie en zag ik de humor er ook wel van in.

Richting het weekend werd het steeds duidelijker dat de retreat nu in sneltreinvaart op z'n einde loopt.
Zaterdagavond hadden we een indrukwekkende healingcircle en avondgebed die erg druk bezocht werden terwijl iedereen op z'n (Indiaas) paasbest gekleed was. De hele hal zat propvol met een letterlijk en figuurlijk gekleurd gezelschap.
Zondag een laatste rustdag en maandag een vedisch/astrologische Reading van Kush. Leuke nieuwe inzichten opgedaan en wat vooral opviel was dat ik mijn artistieke kant wat meer kan/mag gaan ontwikkelen.
Laatst had ik het er met Radha al over om mijn muzikale/vocale talenten meer aandacht te geven. Zij adviseerde bijvoorbeeld om, naast het zingen ook de saxofoon eens nader te onderzoeken.
Tjaaaaaaa, en als zangeres heeft zij daar natuurlijke veel verstand van....... Hahaha
Maandag ook de laatste workshop/sacred conversation (ik noem het "scared " conversation) en die was erg indrukwekkend. Een soort van evaluatie waarin ook ik een korte samenvatting van deze retreat gaf.
Geen idee waar de woorden vandaan kwamen toen ik de microfoon in mijn hand kreeg maar het was een mooi gesprek en ik kreeg veel bijval.

Tja en dan wordt het dinsdag en nadert de afsluitende satsang. Ik wilde nog een laatste "brainwave"-registratie laten maken om het effect van deze retreat op de hersenen vast te leggen. Veed had echter geen tijd meer, ondanks onze afspraak, maar zo is het ook wel goed. Ik draag de ervaringen immers in mij en dat is veel belangrijker dan een serie geregistreerde onbegrijpelijke hersengolven.

De afsluitende satsang was simpelweg prachtig. Een drukte van jewelste in de hal en nu ook weer een erg kleurrijk gezelschap. Ik zat samen met Radha, met mijn neus vooraan en dat leverde nog even stress op omdat ik iemands prominente vaste plek gedeeltelijk had ingenomen. Uiteindelijk kwam het wel weer helemaal goed.
Ik had mij verheugd op de roti na afloop maar deze keer hadden ze voor broodjes gekozen. Dat was wel even een teleurstelling. De gasten van buiten de ashram nemen nl zelf snacks/drank enz. mee om samen de afsluiting te vieren. De hele retreat nauwelijks deegwaren gegeten dus die broodjes vielen mij wel wat zwaar op de maag.
Woensdag, gisteren dus, de kamer schoongemaakt en na het ontbijt samen met Radha en Aarti naar het strand gegaan. Eerst in een afsluitend gesprek met de guru mijn tijd in de ashram geëvalueerd en samen een roadmap voor de toekomst gemaakt. Verhelderend en duidelijk.
Daarna afscheid nemen van mijn Blue star-familie. Heel gek eigenlijk, na zo'n intensieve periode maar ook vol vertrouwen de poort uit.
Op de valreep hoort Radha dat haar hond een eerste nest puppies heeft geworpen. Hilariteit en vertedering alom dus.

Eenmaal op de snelweg lijkt het alsof de wereld is veranderd. Ben ik nou gek geworden of ziet alles er echt anders uit nu, vraag ik mij hardop af. Een vreemd gevoel hoor.......wat door Radha wordt gedeeld. Niet zo heel veel later blijkt dat de buitenwereld nog steeds gewoon hetzelfde is.
Na een heerlijke vegetarische lunch in Port of Spain rijden we door naar het strand waar we niet uitgekletst raken over wat er de afgelopen week gebeurd is. Ik kan het niet over mijn hart verkrijgen om Trinidad te verlaten zonder een bezoek aan Maracas-Bay (strand) en een bake & shark te eten.
Het strand was heerlijk maar het broodje viel mij na een 6-weeks strikt vegetarisch dieet wel wat tegen.

Aan het begin van de avond wordt ik bij Vera afgezet en neem ik afscheid van mijn soulmates.
Het is goed zo.....

Vanavond ga ik met Vera en Jason (kleinzoon) naar de bios en ik duik vroeg mijn nest in want morgen wordt ik om 5 u door Rolly (Bismarck's broer) opgehaald en op de luchthaven gedropt.
Om 8.25 uur vlieg ik naar JFK en s'avonds met KLM door naar AMS.
Alles met stand-by tickets maar er zijn voldoende open stoelen dus dat ziet er heel positief uit.

Volgende week, als ik in mijn eigen huis ben, schrijf ik mijn laatste update. Dus die houd je nog even van mij tegoed.