jan is (bijna) een latino..

De laatste lesweek is aangebroken en nu de hoogste tijd voor een update.
Ik kan deze keer helaas niet garanderen dat het een kort verhaal zal zijn. Maar goed, je kunt natuurlijk altijd stoppen met lezen of even onderbreken, als je geen zin meer in mijn gezwets hebt (is dat Nederlands?).......

Één van de dingen die ik nou zo leuk vind aan het alléén reizen is dat het zo makkelijk is om contact te maken. Het kost mij geen enkele moeite om op een terras, straat, restaurant of met geavanceerde communicatiemiddelen van deze tijd, contact te leggen met de lokale bevolking.
Werkt trouwens ook altijd fantastisch als je de taal al (een beetje) spreekt.
Zo heb ik dus oa. mijn gids Alonzo leren kennen; Mexicaan en spreekt goed engels.
Hij neemt mij op sleeptouw naar allerlei mooie plekken om zijn stad te laten zien.
In de eerste week komen we in de tuin van CasaB&B terecht. Werkelijk een oase van rust, schoonheid, trendy-stijl en vriendelijk personeel.
Midden in de stad sta ik voor een nietszeggende grote zware deur (met bewaking) en weldra stap ik een soort van hof van Eden binnen; een grote patio/tuin met gaaf zwembad, prachtige verlichting, voortdurend veranderende projectie aan de onderkant van de parasols (hoe doen ze dat?) en overwegend wit meubilair met smetteloos witte gordijnen tussen de diverse zitjes voor meer privacy.
Een paradijs midden in de stad. Helemaal hip en van deze tijd.
#Jan is helemaal op z'n plek.....

Het weekend ga ik naar Tepoztlan en onderweg realiseer ik mij dat ik de hele week een opgesloten gevoel heb gehad. Na aankomst in Mexico ben ik nauwelijks buiten in de vrije natuur geweest. Nu in de auto bevind ik mij weer in een kurkdroog, prachtig (ruig) landschap met rotsen en bomen, slechte/smalle wegen. Het lijkt alsof iedereen hetzelfde reisdoel heeft vandaag.
Bij aankomst ben ik op slag verliefd op dit prachtig typisch Mexicaanse stadje. De straten zijn veel en veel te nauw voor tegemoetkomend verkeer en er liggen slechts grote keien als bestrating ipv egale westerse asfaltering. Het duurt een eeuwigheid om 1 km per auto af te leggen. Je bent dan wel al meteen door het centrum heen.
In het stadje een overdaad aan kleurrijke façades en winkeltjes met Mexicaanse sieraden, potten & pannen, sieraden en dat alles in fantastisch mooie felle kleuren. Op elke hoek kun je een reading laten doen, je horoscoop laten lezen, genieten van een ontspanningsmassage of je energetisch laten uitbalanceren.
#Jan "is" gewoon...

Na het eten gaan we per taxi naar een of andere party ietsje buiten het stadje. Het wordt een rit door een pikdonkere wijk en ik vraag mij op een gegeven moment af of dit allemaal wel okay is.
Ik krijg het wel wat benauwd in de taxi want ik heb geen idee waar ik zit of wat ik kan verwachten. Beetje bij beetje voel ik mij wat ongemakkelijker worden. Mijn gids voelt dat naadloos aan en probeert mij gerust te stellen.
Uiteindelijk komen we in een salsa-tent terecht. Pffff.....
Het is wederom een van die pareltjes in een wijk en op een plek waar je dat niet zou verwachten. Geestig feiten zijn dat je naar een tafel wordt verwezen, er wordt verwacht dat je daar blijft zitten en dat gevraagd wordt hoe laat je weer wilt vertrekken zodat zij vooraf een taxi kunnen regelen.
De band start met spelen en jong en oud stapt meteen op de dansvloer. Ik herinner mij van "thuis" dat het publiek on het begin eerst even moet warmlopen maar daar is hier geen sprake van.
Een groepje naast mij start aan een grote fles Mezcal (citroen en peper) en binnen no time is duidelijk dat ik naast de meest elegante, sensuele en ritmische danseres van de avond zit. Plotseling voelt onze Jan zich helemaal niet meer zo op zijn gemak want de salsa is (nog) niet aan hem besteed.
Okay ik overleef met Mo een merengue en met Bies de calypso op best wel klungelige (ook wel charmante) manier maar met deze dame naast mij kruip ik liever weg in een veilig hoekje.
Gelukkig zit ik daar al.
Wanneer zij na de zoveelste schitterende show terugkomt van de dansvloer geef ik haar een welgemeend compliment in mijn beste Spaans. Dit resulteert in een invitatie voor een gezamenlijke mescal-ritueel mét foto en het wordt plotseling allemaal weer Mexicaans leuk met elkaar.
Helaas komt de taxi korte tijd later, dus ik moet gaan.
#Jan is uiteindelijk goed thuis gekomen.

Op advies van Silvano (el professor) beginnen we daags erna aan een klim, die niet langer dan 40 min zou moeten duren, naar een bijzondere piramide boven op de berg. Zoals gebruikelijk heb ik geen idee wat ik ga zien of wat het is.
Eerst rustig de tijd genomen voor ontbijt en (op het heetst van de dag) naar de voet van de berg gegaan die vanuit beneden bezien toch best wel hoog lijkt maar ach, ik denk er niet al te lang over na.

Na 25-30 min klimmen vraag ik helemaal bezweet aan een afdaler hoe lang het nog lopen is want ik begin toch wel buiten adem te geraken. Gelukkig heb ik een fles water mee.
O, het is nog maar 40 minuten, krijg ik te horen!!!!! Na 20 minuten nog eens gevraagd: O nog maar 40 minuten.............
De "waarom ben ik hier aan begonnen-vraag" komt bij mij op maar ik besluit gewoon door te lopen. Opgeven is voor watjes denk ik bij mijzelf maar ik vraag mij ondertussen ook af hoe de ouderen en echt kleine kids die om mij heen krioelen, dit in godsnaam voor elkaar krijgen.
Het is nl een verdomd steil kronkelend pad omhoog en ik moet echt goed opletten dat ik mijn enkels niet verzwik door die enorme keien. Geen idee hoe ik dan naar beneden zou moeten komen.
Mijn loopmaatje klaart deze klus op simpele teenslippers en heeft ogenschijnlijk nergens last van.
#Jan is niet meer helemaal zeker van zijn plaats.....

Puffend, hijgend en volledig uitgeput bereik ik het einde van het pad en die piramide kan mij in eerste instantie geen ene malle moer meer schelen.....ik ben er helemaal klaar mee.
Ik herstel wonderbaarlijk snel van de klim en ik loop nog een klein stukje verder omhoog naar de ultieme top van de piramide. Ik moet er moeite voor doen om de toeristen, die denken dat ze spaans spreken, niet te veroordelen om hun uitspraak. Eigenlijk klinkt het als Duits met iets wat op een Spaans accent lijkt...... (Jaja, ik overdrijf weer eens).
Niet oordelen Jan!!!!!
In de drukte lukt het ook nog om zorgvuldig uitgekozen kiekjes te schieten en de hordes mensen te ontwijken.
Uiteindelijk laat ik een energetische reiniging doen door een sjamaan met wierook of zoiets. Ik voelde mij echt een stuk lichter worden, toen ik daar met gesloten ogen en uitgestrekte armen op de "top van de wereld" stond.
Echt fantastisch.....weer eens een WOW-moment,
#Jan is er bijna!!!!!

De terugweg gaat wonderlijk snel, ik was immers wat "lichter" geworden. Eenmaal beneden aangekomen voelen mijn benen uiteraard wel als pudding maar de tocht duurde deze keer precies 45 min.
Na afloop "even" pauze op een hip terras maar dat ontaarde in een soort van fiësta met djambee-spelers, cerveza en een stelletje gezellige Mexicanen die het heerlijk vonden om tegen die "gringo" aan te lullen die ook nog af en toe in het Spaans iets terug kon zeggen.
Uiteindelijk dus niks meer van het stadje gezien omdat het tijd werd om naar huis te rijden.
Op de terugweg vreselijk gelachen en goldies luid meekrijsend in de auto terug naar Cuernavaca gereden. Achteraf vraag ik mij af wat er gebeurd zou zijn bij een blaastest. Geen idee trouwens of ze dat hier doen.
Maar het was de afsluiting van een erg gaaf weekend.

Op maandag krijg ik van Silvano de opdracht een verhaal te schrijven. Huiswerk.....da's een tijdje geleden.
Ik besluit na de les richting de kathedraal te gaan want ik had er hilarische verhalen over gehoord. Het blijkt inderdaad een schitterend gebouw uit de 15e eeuw te zijn. Op de valreep kon ik de mis bijwonen die net gaande was en daarna kon ik aan het bier op het gezellige terras. Lekker gedronken, gegeten en mijn verhaal geschreven.

Daags erna was ik rond borreltijd uitgenodigd door Berenice, de secretaresse van de school. Zij wilde mij voorstellen aan haar familie.
Ze komt mij op de afgesproken tijd ophalen met man (purser bij Aeromexico) en dochter. Wanneer we in de stad een parkeerplek oprijden vraag ik wat onze bestemming is en ik krijg te horen dat we naar Alondre gaan. Ik zeg: goh inderdaad da's leuk, daar was ik gisteren.
O nee dan gaan we ergens anders naartoe, krijg ik te horen. Dus we rijden weer een stukje en ik vertel op en gegeven moment over mijn bezoek aan Casabnb. Meteen vol in de remmen en 3 verwijtende gezichten kijken mij vragend aan. Ben jij hier nu al overal geweest? Je bent er net 1 week en je kent al de meest leuke plekken, we hadden Casabnb als alternatief.
Uiteindelijk hebben we zo'n 45 min in de auto gezeten maar komen we bij El Madrigal aan. Alweer zo'n parel op een plek waar je dat niet zou verwachten.
Na de borrel andere dochter met vriend opgehaald en samen bij de Italiaan gegeten. Het was een erg leuke avond maart mijn oren toeterden wel enigszins na een avond overwegend Spaans praten. Ik schat dat ik zo'n 70% van de verhalen kon volgen.
#Jan is een tevreden student.....

Op woensdag staat in de avond de intercambio met studenten Engels weer op het programma. Deze keer zijn we met z'n vieren. Ik in't Spaans, zij spreken engels en na 40 min wisselen we. Behoorlijk intensief moet ik zeggen.
Donderdag naar Isaac voor het wekelijks (filosofisch) gesprek en ik moet zeggen dat ik er best wel trots op ben dat ik mij al enigszins kan redden in deze complexe taal. Het rammelt van de grammaticale fouten en elke zin behoeft correctie maar ik ben er wel okay mee.
#Jan is een ijverige student.

Voor het weekend had ik via Airbnb een leuk appartement gehuurd, downtown Cuernavaca. Ik wilde even wat meer luxe en dicht bij het centrum zitten want vanuit huis is het telkens 20-30 min met de taxi.
Het appartement was helemaal prima, lekker schoon en licht. De buurt was even wat minder, tja daar had ik niet aan gedacht. Het idee dat ik vier sloten moest openen om in mijn huis te komen was niet echt geruststellend en mijn gids was laaiend dat ik hem niet voor advies had gevraagd.
#Jan is een beetje dom geweest....

Uiteindelijk is het heel goed gegaan en heb ik een heerlijk weekend downtown gehad. In de avonduren is er in de stad echt geen ene mallemoer te beleven, althans waarvan ik deel zou willen uitmaken. Dat kwam goed uit want er werd mij geadviseerd om s'avonds niet op straat te gaan.
Overdag was het downtown erg leuk en heb ik diverse musea gezien die allemaal een mooie collectie hadden. Lekker ontbeten en late lunch in de stad zodat ik de deur niet meer uit hoefde.

Mijn vroege thuiskomst op zondag rond de lunch zorgde voor hilariteit in mijn Mexicaans familie. Ze waren bijna allemaal thuis en reageerden alsof een verloren zoon weer thuiskwam. Iedereen zoenen, handen schudden en blij dat ik er weer was. Het was een heerlijke thuiskomst en ik moet toegeven, het ontroerde mij nogal.
In de middag naar Haciënda Cortes voor een ontspanningsmassage en even naar het zwembad. Daarna naar de bios: Before I go to sleep, met Nicole Kidman en (jawel, my favorite) Colin Firth.

Vandaag maandagochtend zat ik weer aan het traditionele ontbijt met Lucia en Silvano en ik realiseerde mij dat ik van deze mensen, de bonen, de salsa verde en dectortilla ben gaan houden. Ik had ze eigenlijk allemaal gemist, afgelopen weekend.
#Jan is bijna een latino......