ser latino

Ondertussen zit ik alweer bijna 1 week in Cuernavaca.
Het heeft even geduurd voordat ik aan het enorme tijdverschil gewend was maar dat is nu wel okay.
Na de landing in Mexico verliep eigenlijk alles op rolletjes.
In no-time het busstation gevonden en binnen 20 min zat ik al prinsheerlijk in een super-de-luxe bus naar een vreselijk stomme horrorfilm te kijken.
Al heel snel was ik daar wel klaar mee dus zette ik mijn meditatiemuziekje op, ondertussen af en toe ook met half open ogen naar de vampierscenes kijkend. Voor even was dat wel grappig, dat contrast, maar helaas was de film pas bij aankomst ten einde.

Ik moet toegeven dat het me toch wel wat zwaar viel om in Los Angeles van m'n reismaatje te scheiden. Ik praatte mezelf moed in; dat ik nu weer met een geheel nieuwe fase van mijn reis was begonnen, dat nu alles weer helemaal open lag, dat ik nu lekker helemaal zelf invulling kan geven aan mijn reis....
Inmiddels kan ik jullie zeggen dat ik erg blij ben met mijn keuze en dat het mij hier echt meer dan uitstekend bevalt.

Vanuit het busstation met de taxi naar mijn gastgezin en vlak voor aankomst schrok ik toch wel enigszins van de omgeving. Van een super-de-luxe landhuis in NZL naar een eenvoudige tussenwoning in een buurt waarvan ik meteen dacht dat ik mij na donker maar beter niet op straat kon laten zien.
De ontvangst van mijn "gast-ouders" was ontzettend vriendelijk, hartelijk en oprecht. Gewoon heel fijne mensen.
Soms voel je gewoon meteen dat iemand okay is en dat was deze keer het geval.
Er werd mij verschillende keren op het hart gedrukt dat ik vanaf nu een onderdeel van hun familie ben en dat ik hun woning als mijn 'thuis' moet beschouwen. Mi casa es tu casa... Ik heb al vaak iemand dat horen zeggen maar deze keer kreeg ik er een brok van in m'n keel.

Ook begreep ik eigenlijk al meteen dat ik de enige student op school ben..............., en dat de overloop boven in hun woning "het leslokaal" is. Ik schrok me 'n hoedje want dit was helemaal niet zoals ik het mij had voorgesteld.
Ik was er vanuit gegaan dat ik s'middags na de les met medestudenten gezellig op een terrasje kon gaan zitten keuvelen, regents midden in het centrum van dit schattige stadje. Nou dat was dus duidelijk niet zo want er women hoer met dan 1 miljoen mexicanen en mijn 'school' bevindt zich ook nog eens in een buitenwijk van de stad, 15 min met de taxi. Kosten van een rit ligt rond de €2,-- dus dat is dan wel weer een meevaller.
Maar ja, je begrijpt, ik moest wel even slikken toen ik zo om mij heen keek, die eerste paar uur in hun huis.
Ik heb die eerste dag gloeiend hard mijn best moeten doen om een gesprek te kunnen voeren want tjonge, dat viel nog helemaal niet mee. Aan Silvano en Lucia lag dat zeker niet maar aan het einde van de dag was ik gebroken en had ik een barstende koppijn.
Die eerste dag mij eerst maar eens rustig geïnstalleerd en vroeg mijn nest ingedoken. Ik heb een mooie ruime kamer, 2-pers bed, eigen douche en toilet en het is er hartstikke schoon.
Die nacht best aardig geslapen maar het kon beter. In ieder geval wel weer wat opgeknapt.

Op zondagmorgen stond een bezoekje aan de coördinatrice en directeur van de school op het programma. Onze kennismaking was wederom hartelijk en vriendelijk en ik besloot maar meteen mijn twijfels op tafel te gooien. Was nog best een uitdaging moet ik zeggen, om dat in mijn gebrekkig Spaans en in bijzijn van mijn privé-docent uit te leggen en zonder dat op een botte (directe) Hollandse manier te doen.
Uiteindelijk ging dat prima en ik kreeg een uitleg die eigenlijk heel triest is.
De leiding van deze school heeft enkele jaren geleden het gebouw moeten sluiten wegens onvoldoende aanmeldingen.
Vanwege de "gevaarlijke" situatie in heel Mexico (waar ik geen ene snars van merk) hebben buitenlandse universiteiten (vooral de VS/Canada) dit hele land uit hun lijst voor studentenuitwisseling geschrapt. De stroom buitenlandse studenten is dus volledig gestopt met als gevolg dat het niet meer rendabel is om het gebouw te onderhouden.
Ze hebben er voor gekozen om de school op papier te laten bestaan en die ene enkele student die zich aanmeldt (zoals ik) kan bij de betreffende docent in huis wonen. Overigens is dit een landelijk probleem en tientallen scholen hebben hun deuren inmiddels moeten sluiten met alle economische gevolgen in de directe omgeving vandien. Verder is het overige toerisme dus ook enorm teruggelopen waardoor ik het gevoel heb dat ik de enige student in de hele stad ben.
Deze school bestaat al sinds ruim 50 jaar en ze hebben een schat aan expertise en ze gebruiken een mooie studiemethode dus ik besluit om toch maar gewoon te beginnen met 'mis clases '. Ik ben nu eenmaal hier en ik heb er even geen zin in om weer nieuwe plannen maken.

Na het gesprek word ik door Silvano meegenomen voor een bezoek aan de Iglesia de San Miguel Acapazingo en vervolgens naar het Musea herbolaria (casa de la India bonita). Vooral het laatste gebouw en tuin is echt schitterend om te zien en ik wordt onderricht in de verschillende genezingsmethoden uit de eigen- en mondiale gezondheidscultuur. Soms begrijp ik er geen snars van waar we het over hebben maar, ach........
Silvano praat vol trots over vanalles en het valt mij nu al op dat hij een engelengeduld heeft. Ik kan echt prima met hem opschieten. Een leuke mexicaanse opa die supertrots is op zijn grote gezin en hij heeft 40 jaar ervaring als docent Spaans.
Ons eerste uitstapje is mijn eerste kennismaking met de stad en het viel mij op dat er een geweldig mooi sfeertje hing. Relaxt, vriendelijk, bijna romantisch traditioneel en dat allemaal zonder kapsones.
Eigenlijk werd ik toen al een beetje verliefd op dit stadje.
Later heb ik namelijk gemerkt dat hier vele verborgen pareltjes zitten. Je hebt soms geen idee wat voor een oase aan rust en natuurschoon achter een verouderde deur zit. Alsof je het "hof van Eden" betreed.
Okay okay, het is misschien wat overdreven zoals ik dat nu beschrijf maar degene die mij wat beter kent weet dat ik een romanticus ben.
Over het verkeer, slechte wegen en vervuiling heb ik het nu gewoon even liever niet nu....

Daags erna nog samen een wandeling in de buurt gemaakt en kwam ik oa. in Haciënda de Cortes terecht (hotel & spa). Ook dit was weer een waanzinnig mooie plek in een omgeving waar je dat niet zou verwachten.
Doordat ik op sleeptouw werd genomen kreeg ik weer wat meer vertrouwen dat het hier toch wel erg gaaf is en heb ik er alle vertrouwen in dat dit een prima oord is. Later in de week blijkt, als ik wat meer mensen ontmoet, dat het heerlijk is om de stad aan de hand van Mexicanen te leren kennen.
Ook deze keer heb ik nog geen letter gelezen over toeristische attracties.

Inmiddels zit de eerste week privé-les er op. Ik ratel al lekker mee, binnen en buiten de lessen. Ik merk dat ik toch ook met wat persoonlijke issues (zelfkritiek) in mijn leerproces wordt geconfronteerd wanneer ik voor de zoveelste keer (zonder irritatie overigens bij de ander) gecorrigeerd word. Een 'leuk' thema voor mij om aan te gaan werken de komende tijd....hahahaha

Ondertussen ook nog een uitwisseling met een lokale student Engels gehad en gisteren Isaak (directeur) uitgebreid gesproken.
Die laatste deelde een filosofisch standpunt: je leert deze taal niet door de grammatica uitgebreid te bestuderen maar je leeft het leven van de latino, de taal volgt dan als vanzelfsprekend want wij (latino's)spreken de taal vanuit het hart........asi es eso...

Dat vind ik nou weer leuk om over na te denken en ik vraag mij af of ik niet gewoon lekker lang in Mexico zal blijven en een (halve) latino te worden.....gewoon omdat het kan.

Voor nu: tot de volgende keer, hasta la proxima.....